Nieporęt
Pierwszy zapis o Nieporęcie pochodzi z roku 1387, kiedy erygowano parafię w Wieliszewie. Już na przełomie wieku XIV i XV była to znaczna osada bartnicza. W roku 1484 Bolesław V książę mazowiecki sprzedał Nieporęt dwom braciom Prażmowskim. Po śmierci ostatnich książąt mazowieckich Janusza i Stanisława Nieporęt wraz z całym Mazowszem w roku 1526 staje się królewszczyzną.
Kiedy Zygmunt III Waza w roku 1596 przeniósł swą siedzibę z Krakowa do Warszawy, pojawił się problem lokalizacji dworu myśliwskiego. Wybór padł na Nieporęt, leżący w głębokiej puszczy w widłach Wisły i Narwi, a jednocześnie przy szlaku prowadzącym od Warszawy przez Bródno ku przeprawie na Narwi i dalej odgałęzieniem szlaku bursztynowego na Jaćwierz. Puszcza nadnarwiańska obfitowała w liczne cieki wodne, stąd też król Zygmunt III nakazał "zebrać wody z puszczy" i tak powstał Kanał Królewski, w 1963 roku "inkorporowany" do Kanału Żerańskiego. Jako wotum po zwycięstwie nad Szwedami kazał Jan Kazimierz wybudować kościół w Nieporęcie, we wnętrzu którego widnieje herb Wazów - snop
więcej znajdziesz tutaj
Puszcza Słupecka
Kompleks leśny, w którym znajduje się rezerwat "Puszcza Słupecka", rozciąga się na rozległym terenie. Jego bogactwo przyciąga uwagę nie tylko naukowców, ludzi związanych z gospodarką lasu i turystów. Korzystają z niego również uczniowie okolicznych szkół. Od wielu lat w takich praktycznych lekcjach przyrody uczestniczą uczniowie S. P. w Izabelinie. W roku 2001 uczniowie postanowili usystematyzować i opisać swoje doświadczenia w poznawaniu ekologii lasu. Tak powstał projekt "Przewodnik po Puszczy Słupeckiej". Jego realizację wspierała finansowo Komisja Ochrony Środowiska, Zdrowia i Bezpieczeństwa Publicznego Gminy Nieporęt. Przez niemal dwa lata uczniowie badali ekosystem puszczy, korzystając z fachowej pomocy Leśniczego Czarnej Strugi, Jerzego Dyły, Inspektora Działu Ochrony Środowiska Gminy Nieporęt, Dariusza Wróbla, nauczycielek Kazimiery Dąbrowskiej i Katarzyny Nąć. Starali się uchwycić zmiany fenologiczne, poznawali zjawiska typowe dla każdej z pór roku. Prowadzili poszukiwania, studiując literaturę przedmiotu i znajdując w niej odpowiedzi na wiele pytań oraz rozwiązania niektórych zagadek przyrody. Pogłębiali wiedzę, przygotowując się do konkursów przyrodniczych. Uczyli się dokumentować swoje działania. "Przewodnik po Puszczy Słupeckiej" to efekt ich pracy.
więcej znajdziesz tutaj
